Obóz dla powołanych do obowiązkowej półrocznej służby pracy, dla mężczyzn między 16 i 18 rokiem życia. Młodzi chłopcy byli zatrudniani przy budowie dróg, w melioracji. Byli umundurowani i wyposażeni w ich główne narzędzie, szpadel. Szpadel był także rekwizytem codziennej musztry. Po wybuchu wojny z Polską do RAD-u, powoływano także dziewczęta. W czasie wojny RAD stał się służbą pomocniczą Wehrmacht'u. Obóz był otoczony płotem z desek, prawdopodobnie zwieńczony drutem kolczastym. Ogrodzenie tego obozu na mapie z 1940 r.jest oznakowane jako "Draht Zaun" (płot druciany). Obóz w Bielawie powstał w 1934 r. na placu po kortach tenisowych. Skoszarowano tu junaków z małych obozów, początkowo lokowanych w Kamionkach, Rościszowie i w Nowej Bielawie. Wkrótce te obozy połączono i junaków umieszczono na kwaterach w pieszyckim zamku. Dodając jeszcze jeden zewnętrzny pluton (Aussenzug) z Ligoty Wlk. gm. Łagiewniki , utworzono oddział (Abteilung) 7/115. Ze względu na słabo wyposażone, prowizoryczne kwatery, w lecie 1934 r. cały oddział przeniesiono do nowo zbudowanych baraków (Reichsbarackenlager) w Bielawie, nadając mu nowy numer służbowy 2/115 i honorowe imię niemieckiego poety romantycznego z Wrocławia Karla von Holtei. Niespodziewanie dla oddziału 23 maja 1937 r. wszystkich junaków bielawskich wsadzono do wagonów i po 18-godzinnej podróży przywieziono do nowego obozu (już z numerem 2/ 173) w wiosce St. Joost nad morzem Północnym (Fryzja). Stworzono z nich oddział budowlany, najmłodszy w grupie 173. W następnym roku, od lutego do końca kwietnia, włączono ich do prac w rejonie Ilienworth koło Cuxhafen. Obóz w Bielawie przejęli prawdopodobnie nowi junacy, jednak brak na ten temat danych. Po wojnie był krótko wykorzystywany jako tymczasowe koszary Armii Czerwonej. Później, niepotrzebny i zaniedbany, został rozebrany na opał, a metalowe słupki ogrodzenia, odcięte od fundamentów, zezłomowano. Przez długi czas plac był zasypany żużlem, dzięki czemu fundament ogrodzenia ocalał. /SyG/