Targowisko miejskie przy ul. Kwiatowej działało na pewno już w 1948 r. Do lat 80. było otwarte dwa dni w tygodniu (wtorek i czwartek). Pierwotnie zajmowało jedynie połowę obecnego terenu. Od zachodu duża część, była jeszcze placem składowym tartaku. Targowisko rozrosło się po 1995 r. gdy państwowy jeszcze wtedy tartak musiał obniżać koszty i przekazał część, użytkowanego przez siebie terenu, miastu. Handlujących zaś i klientów przybywało. Potrzebne też były miejsca parkingowe. W latach 80. powstały też w Bielawie inne targowiska. Jeszcze w stanie wojennym zaczęło funkcjonować targowisko, obok Osiedla 25-lecia PRL, na placu dziś zabudowanym basenem miejskim i supermarketem "Intermarche". Po 1989 r. powstał spontaniczne plac handlowy przy dzisiejszej ul. Piastowskiej na parkingu "Bielbawu i przy zachodnim brzegu zakrytego już wtedy koryta Bielawicy (do wysokości budynku poczty). "Królowały" wtedy łóżka polowe i kilka "szczęk". Te trzy targowiska działały wtedy przez wszystkie dni robocze. Miasto postanowiło uprządkować te inicjatywy i przygotowało teren pod budowę, lekkich pawilonów (kiosków) handlowych na zakrytym korycie Bielawicy, między ul. Kopernika i Piastowską. Wstawiono istniejące do dziś metalowe uchwyty pod podłoże pawilonów i ... sprawa przestała być aktualna. Zaczęły się masowe zwolnienia po reformach Balcerowicza, było coraz mniej kupujących, więc i kupców ubywało. W końcu przemysł włókienniczy upadł, a "tani" towar zaczął się pojawiać w "supermarketach". Najpierw powstał "Szalony Max" (teraz "Biedronka"), potem "Lidl", "Intermarche", "Polo" i kolejne dwie "Biedronki". Są też dwa sklepy "Eko", choć te działają w dawnych placówkach PSS-u. Po boomie ocalało targowisko przy ul. Żeromskiego, które teraz "pracuje" przez trzy, parzyste, dni w tygodniu. Na targowisku fukcjonuje obok straganów pod namiotami, kilkanaście drewnianych "kiosków" i sprzedaż bezpośrednia z samochodów osobowych i towaru rozkładanego wprost na ziemi w kartonach i na matach. Na targowisku wybudowano też funkcjonalny pawilon socjalny z toaletami. Plac targowy od strony chodnika przy ul. Żeromskiego, dla bezpieczeństwa, odzielono niewysokim, lecz solidnym metalowym ogrodzeniem. Glossa: W czasach niemieckich dopiero po 1844 r. zezwolono na handel targowiskowy przez jeden dzień w tygodniu, później rozszerzony do dwóch dni, początkowo na przemian w dwóch miejscach na lewym brzegu Bielawicy ("Klein Markt" okolice domu nr 48 przy ul. Wolności i "Markt Platz", naprzeciw dzisiejszej siedziby Urzędu Miasta). Po I WŚ oba targowiska były czynne we wtorki i czwartki. Po zabudowaniu Bielawicy i utworzeniu nowego placu w centrum Bielawy w 1926 r. (Hindenburgplatz, plac Wolności) działało na nim, do 1945 r. już tylko jedno targowisko w Bielawie . /SyG/